Potas - 19K
Pełny tekst artykułu dostępny jest dla zarejestrowanych użytkowników
Odkryty i nazwany przez brytyjskiego chemika sir Humphrey'a Davy'ego w 1807 roku. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa kalium (alkalia), które wywodzi się z kolei z arabskiego al kalja - popiół roślin, alkalia.
Jest bardzo lekkim, miękkim metalem i może być krojony nożem. Świeżo przekrojony ma srebrzystobiałą barwę i jasny połysk, który bardzo szybko zanika na skutek reakcji z tlenem atmosferycznym. Jest bardzo reaktywnym pierwiastkiem, błyskawicznie utlenia się na powietrzu, burzliwie reaguje z wodą wydzielając wodór, który zapala się od ciepła reakcji. Jest ważnym składnikiem tkanek roślin i zwierząt. W przyrodzie występuje jako mieszanina trzech naturalnych izotopów o masach atomowych 39, 40 i 41. 40K jest radioaktywny i ma czas półtrwania około 1 miliarda lat. Najbardziej rozpowszechnionym izotopem jest 39K.
Występowanie: Występuje w przyrodzie w dość dużych ilościach, głównie w wodzie morskiej. Zawartość w skorupie ziemskiej - 2.4% wagowego.
Otrzymywanie: Do wytwarzania potasu wykorzystuje się reakcję fluorku potasu z węglikiem wapnia, zachodzącą w próżni i w temperaturze ok. 1000°C.
Wykorzystanie: Pierwiastek ten jest coraz częściej wypierany przez sód, który jest wygodniejszy w użyciu. W laboratorium używa się metalicznego potasu do osuszania benzenu oraz w przemyśle chemicznym jako surowiec i katalizator w procesie polimeryzacji. Duże ilości chlorku potasu (KCl) wchodzą w skład nawozów sztucznych używanych rolnictwie. Bromek potasu (KBr) znalazł zastosowanie m.in. jako dodatek do wywoływaczy w fotografice, do produkcji bromku srebra, w litografii i medycynie. Jodek (KJ) wykorzystywany jest w lecznictwie do wytwarzania jodyny, w technice fotografii oraz jako reduktor i substrat w przemyśle chemicznym. Wodorotlenek potasu (KOH) jest ważnym odczynnikiem, używa się go m.in. jako absorbenta CO2 oraz jako substancję osuszającą.