Metoda dynamiczna Leeb'a badania twardości

Metoda dynamiczna Leeb'a badania twardości

Pełny tekst artykułu dostępny jest dla zarejestrowanych użytkowników

Metoda dynamiczna Leeb'a znana jest również jako dynamiczna próba twardości jest modyfikacją metody badania twardości przy użyciu skleroskopu.

Zasada pomiaru oparta jest o pomiar sprężystości materiału. Określenie twardości opiera się na  konwersji odczytanej wartości sprężystości na twardość dla określonej wybranej skali. 

Pomiar polega na pomiarze straty energii bijaka o masie 5,5g zakończonego kulką z węglika wolframu o średnicy 3mm,który jest wystrzeliwany w kierunku badanej powierzchni siłą sprężyny.

Twardość jest określana na podstawie pomiaru prędkości przed i po zderzeniu z zależności:

HL = Vl/Vr*1000

Podstawową jednostką  jest w tym przypadku jednostka Leeb'a oznaczana HL lub HLx (x - to rodzaj zastosowanego wgłębnika np. HLD, HLC).

W obecnych urządzeniach badanie twardości metodą dynamiczną wykonuje się za pomocą kulki, która wyrzucana jest w stronę powierzchni materiału za pomocą sprężyny

Prędkości uderzenia kulki i jej odbicia są mierzone w za pomocą napięcia indukowanego w uzwojeniu za pomocą magnesu stałego umieszczonego w końcówce uderzającej. Napięcie elektryczne indukowane podczas ruchu końcówki jest wprost proporcjonalne do prędkości poruszania się końcówki z magnesem względem uzwojenia

Pełny tekst artykułu dostępny jest dla zarejestrowanych użytkowników

Free Joomla! templates by Engine Templates